LAB/ART Interactive Installation Exhibition
8 September - 8 October 2016
At Tadu Contemporary Art
Bangkok Thailand
Lab/Art
“นิทรรศการนี้ คือ การรวบรวมผลงานสร้างสรรค์ที่อยู่บนพื้นฐานการใช้เทคโนโลยีและปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ ในช่วงปี 2556 - 2559”
ผมสนใจและค้นหาวิธีการสร้างผลงานศิลปะที่แตกต่างจากรูปแบบเดิม ที่การสร้างระยะบางอย่างระหว่างบางครั้งสร้างให้ผู้ชมและตัวผลงานมีระยะห่างระหว่างกัน ห่างด้วย ระยะที่เกิดจากเงื่อนไขของตัวผลงานเอง (ห้ามการไม่สามารถสัมผัส จับต้อง หรือเข้าใกล้ได้) ห่างด้วย ระยะที่เกิดจากกระบวนการทางความคิด (เป็นเรื่องราวที่เฉพาะและมีความเป็นส่วนตัวของศิลปินมากเกินไปจนไม่มีพื้นที่ให้ผู้ชมแชร์ความคิดหรือได้กับการร่วมตีความหมายของผู้ชม)
ผลงานของผมอยู่บนพื้นฐานการใช้เทคโนโลยีและปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ (human interaction) interactive) ขยายความคือ ผลงานแต่ละชิ้นถูกสร้างขึ้นผ่านกระบวนการทางความคิดที่ให้ผู้ชมได้มีประสบการณ์ร่วมหรือกลายเป็นส่วนหนึ่งของผลงาน ตัวผู้ชมนั้นจะได้ร่วมตีความหมายไปพร้อมกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ในขณะนั้นผ่านประสาทสัมผัสของตัวเองโดยใช้เทคโนโลยีเข้ามาร่วมสร้างสรรค์ผลงาน เช่นการนำเทคโนโลยีบางอย่างที่ล้าสมัยไปแล้วมาผสมกับเทคโนโลยีสมัยใหม่ เพื่อให้ได้ผลงานที่ร่วมสมัยกับปัจจุบัน กระบวนการดังกล่าวได้รับอิทธิพลมาจากการเติบโตของผมเอง มันซึ่งอยู่ในช่วงเป็นการเปลี่ยนผ่านระหว่าง analog สู่ digital อยู่ในเป็นยุคที่มีการสื่อสาร ด้วยการเขียนจดหมาย โทรเลข โทรศัพท์ เพจเจอร์ ก่อนเป็นโทรศัพท์มือถือ อินเตอร์เน็ต ผลงานที่ทำจึงมักได้แรงบันดาลใจจากเทคโนโลยีที่เก่ากว่า ในที่นี้คือวิธีการแบบ analog เช่นการกด ดึง หมุน โยก ผู้คนต้องสัมผัสมันโดยตรง หลังจากนั้นค่อยแปลงสัญญาณเป็น digital เพื่อออกแบบและสร้างสรรค์สิ่งที่ซับซ้อนกว่าและประมวลผลออกมาเป็นผลลัพธ์หรือสิ่งที่ต้องการ ผ่านโปรแกรม computer
“นิทรรศการนี้ คือ การรวบรวมผลงานสร้างสรรค์ที่อยู่บนพื้นฐานการใช้เทคโนโลยีและปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ ในช่วงปี 2556 - 2559”
ผมสนใจและค้นหาวิธีการสร้างผลงานศิลปะที่แตกต่างจากรูปแบบเดิม ที่การสร้างระยะบางอย่างระหว่างบางครั้งสร้างให้ผู้ชมและตัวผลงานมีระยะห่างระหว่างกัน ห่างด้วย ระยะที่เกิดจากเงื่อนไขของตัวผลงานเอง (ห้ามการไม่สามารถสัมผัส จับต้อง หรือเข้าใกล้ได้) ห่างด้วย ระยะที่เกิดจากกระบวนการทางความคิด (เป็นเรื่องราวที่เฉพาะและมีความเป็นส่วนตัวของศิลปินมากเกินไปจนไม่มีพื้นที่ให้ผู้ชมแชร์ความคิดหรือได้กับการร่วมตีความหมายของผู้ชม)
ผลงานของผมอยู่บนพื้นฐานการใช้เทคโนโลยีและปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ (human interaction) interactive) ขยายความคือ ผลงานแต่ละชิ้นถูกสร้างขึ้นผ่านกระบวนการทางความคิดที่ให้ผู้ชมได้มีประสบการณ์ร่วมหรือกลายเป็นส่วนหนึ่งของผลงาน ตัวผู้ชมนั้นจะได้ร่วมตีความหมายไปพร้อมกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ในขณะนั้นผ่านประสาทสัมผัสของตัวเองโดยใช้เทคโนโลยีเข้ามาร่วมสร้างสรรค์ผลงาน เช่นการนำเทคโนโลยีบางอย่างที่ล้าสมัยไปแล้วมาผสมกับเทคโนโลยีสมัยใหม่ เพื่อให้ได้ผลงานที่ร่วมสมัยกับปัจจุบัน กระบวนการดังกล่าวได้รับอิทธิพลมาจากการเติบโตของผมเอง มันซึ่งอยู่ในช่วงเป็นการเปลี่ยนผ่านระหว่าง analog สู่ digital อยู่ในเป็นยุคที่มีการสื่อสาร ด้วยการเขียนจดหมาย โทรเลข โทรศัพท์ เพจเจอร์ ก่อนเป็นโทรศัพท์มือถือ อินเตอร์เน็ต ผลงานที่ทำจึงมักได้แรงบันดาลใจจากเทคโนโลยีที่เก่ากว่า ในที่นี้คือวิธีการแบบ analog เช่นการกด ดึง หมุน โยก ผู้คนต้องสัมผัสมันโดยตรง หลังจากนั้นค่อยแปลงสัญญาณเป็น digital เพื่อออกแบบและสร้างสรรค์สิ่งที่ซับซ้อนกว่าและประมวลผลออกมาเป็นผลลัพธ์หรือสิ่งที่ต้องการ ผ่านโปรแกรม computer
ดังนั้นการเลือกสื่อเทคโนโลยีต่างๆที่ใช้ในผลงานแต่ละชิ้นจึงสอดคล้องกับเรื่องราวอย่างกลมกลืน ม้นไม่ได้ทำตามหน้าที่เดิมของมันแต่เปลี่ยนบทบาทใหม่ให้เล่าเรื่องที่แตกต่างออกไปจนสามารถแสดงอารมณ์และความรู้สึกและกลายเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของผลงาน
“ผลงานทุกชิ้นทดลองการตั้งคำถามความเป็นไปได้ในเชิงความคิดและเทคนิควิธีการที่ใช้สร้างผลงานออกแบบพื้นที่ โดยเปิดโอกาสให้ผู้ชมค้นหาคำตอบด้วยประสบการณ์ของตนเอง”
INTO THE WIND
TRAIN MACHINE
DIMENSION
DEATH DATA
